Mirjam Hakkenbroek, consulent dak- en thuislozen van de gemeente Delft, zegt: ‘Je hebt de typische zwervers, de mensen met een psychisch probleem en verslaafden. De bekenden van zorginstellingen en van de opvang. Maar de laatste maanden zien we een grote toename van wat wij vermijdbare daklozen noemen. Een heel ander type dakloze: zelfredzame mensen die door strenger beleid op straat zijn komen te staan.’ Opvang is voor deze nieuwe daklozen geen oplossing, omdat het probleem voortkomt uit landelijk beleid: de kostendelersnorm, een strenger huisuitzettingsbeleid, een tekort aan betaalbare woningen en toenemende barrières om iemand onderdak te geven.

Bijstandsuitkering

De kostendelersnorm is ingevoerd voor mensen die samen met anderen in een huis wonen en een bijstandsuitkering ontvangen. Het idee is dat  zij kosten kunnen delen. Zo worden ouders met een inwonend kind van boven de 21 jaar gekort op hun bijstandsuitkering. Omdat zij niet meer kunnen rondkomen, vragen zij hun kind het huis uit te gaan. Deze groep jongeren meldt zich nu steeds vaker bij de opvang, vertelt Hakkenbroek.

Scheiding

Een nieuwe groep is stellen die uit elkaar gaan. Vrouwen met kinderen kunnen na een scheiding door de kostendelersnorm bjivoorbeeld niet meer tijdelijk bij hun ouders intrekken. ‘Ook met deze situaties hebben we vaker dan vroeger te maken’, aldus de consulent. Die barrière geldt bovendien ook voor ex-asielzoekers met een uitkering die vluchtelingen tijdelijk in huis willen nemen. Commerciële onderhuur is een uitzondering op de kostendelersnorm, maar in deze gevallen geldt de uitzondering niet.

Deurwaarderangst

Hakkenbroek wijst nog op een ander nieuw fenomeen: ‘Dat zijn mensen die op straat zijn komen te staan omdat de deurwaarder alles van alle bewoners heeft weggehaald, terwijl alleen een van de bewoners een schuld had uitstaan. Ook dit is een reden dat mensen beducht zijn iemand onderdak te bieden: de angst voor de deurwaarder.´

Bron: Sociaal Bestek