Hoe kan dat?

Het geweld stopt dus vaak niet, ondanks alle inspanningen die hulpverlenings- en veiligheidsinstanties – en dan met name natuurlijk de professionals in het veld – leveren. Hoe kan dat? De hierboven aangehaalde onderzoeken1234, maar ook niet openbare/nog lopende onderzoeken en ervaringskennis uit het veld laten een breed scala aan oorzaken zien. De belangrijkste lopen we hier langs.

Uitval uit hulp binnen het vrijwillig kader

Reconstructie van hulpverleningstrajecten laat ontzettend veel uitval zien uit hulp die in het vrijwillig kader geboden wordt. Dat is zeker het geval bij trajecten die zijn gericht op plegers; maar ook hulp aan volwassen slachtoffers en aan kinderen (vaak via de ouders) wordt veelvuldig stopgezet, nog voordat de betrokken hulpverleners vinden dat de onderliggende problematiek voldoende is weggenomen.

Hulp sluit onvoldoende aan bij wat nodig is

We zien ook een discrepantie tussen de aard van de onderliggende problematiek (complex en langdurig) en de hulp die wordt ingezet (licht en kortdurend). Aanvullend blijkt ook uit deze onderzoeken dat er vaak geen of onvoldoende sprake is van een systeemgerichte aanpak, waarbij de trajecten binnen een gezin op elkaar en op de onderliggende relatiedynamiek en problematieken zijn afgestemd, en waarbij regie wordt gevoerd op deze afstemming en op veiligheid.

Lees hier het artikel of word abonnee!