1. Mensen hebben mensen nodig. Maak met sleutelfiguren in de wijk een inventarisatie van alle aanwezige grote en kleine, informele en geïnstitutionaliseerde collectief gerichte activiteiten . Van
kaartclub tot kerk, van wandelclub tot welzijnswerk en van leesclub tot hardloopgroep. Ook de nieuwe initiatieven! Teken dat in op een groot whiteboard en onderzoek welke deelnemers aan twee of meer initiatieven deelnemen. Trek daar lijntjes tussen en je ziet vanzelf een netwerk ontstaan. Tussen sommige initiatieven zijn er meer lijntjes dan tussen andere. Die lijntjes samen, dát netwerk, is de krachtbron van de wijk: het patchwork.
2. Formuleer vervolgens voor welke opgaven de wijk staat en waar oplossingen gezocht moeten worden. Draai de vaak gevolgde volgorde “oplossing zoekt probleem” ordentelijk om naar “probleem vraagt oplossing” plus “geld volgt inzet”.
3. Onderzoek welke initiatieven van het patchwork, naast de formele, professionele hulpbronnen, aan die oplossingen nu al een bijdrage leveren: dat is hun natuurlijke kernkwaliteit.
4. De effectiviteit van de inzet kan met een eenvoudige impact analyse onder deelnemers onderzocht worden.
5. Honoreer eff ectieve initiatieven met structurele financiering. Onderzoek of opschalen mogelijk is zonder het kind met het badwater weg te gooien.
6. Formuleer een opdracht voor het zo zichtbaar gemaakte netwerk om gezamenlijk tot een plan van aanpak te komen, net zo pragmatisch als tijdens de crisis. In hippe taal noemen we dat scrubben.
7. Mocht dan duidelijk worden dat het totale netwerk er niet in slaagt om tot een eff ectief draagvlak te komen, dan kan onderzocht worden of nieuwe initiatieven ruimte moeten krijgen.
Aanbesteding kan dan zinvol zijn, afhankelijk van de uitkomsten van het proces. Maar ik denk dat dat bij een goed proces alleen een plan B zal zijn.
Lees het artikel via deze pagina.
