Ondanks haar beperking redt ze zichzelf goed in het dagelijkse leven. Een aantal dagen per week doet ze mee aan de dagbesteding voor ouderen en op de overige dagen vermaakt zij zich thuis of in de buurt. Ze gaat zelfstandig naar de kapper of naar de kringloopwinkel. Fina heeft een spraakstoornis, maar kan zichzelf toch goed uitdrukken. Ze heeft een goed leven gehad. Aan liefde en gezelschap heeft het haar nooit ontbroken en ze is dan ook een tevreden mens. Fina heeft altijd een goed contact met haar familie gehad, maar de laatste jaren worden de contactmomenten schaarser. Reden hiervoor is dat haar naaste familieleden ook een dagje ouder worden. Fina heeft hier geen problemen mee.

Omdat zij haar geld zelf niet kan beheren, staat Fina onder bewindvoering van haar achternicht. Als officiële bewindvoerder van Fina, beheert zij haar geld en goederen. Een keer per jaar moet deze achternicht verslag uitbrengen aan de kantonrechter en een financiële rapportage overhandigen aan Fina. Dat laatste gebeurt niet. Fina is niet in staat om hier zelf om te vragen en wij als begeleider zijn hier geen partij in. Andere beslissingen mag Fina gewoon wel zelf maken, en dat doet zij dan ook meestal samen met de begeleiding.

Twee maanden geleden zijn wij, begeleiders, er achter gekomen dat Fina in het bezit is van een auto. Dat wil zeggen: zij heeft voor de auto betaald. Een nieuwe welteverstaan, geen oud beestje.

Navraag bij de achternicht leert dat Fina niet op de hoogte gesteld is van de aanschaf.  Volkomen logisch, vindt de achternicht. Want: wanneer Fina voor haar verjaardag een mooi cadeau krijgt, wordt dit ook van Fina’s geld gekocht en dan is zij toch ook blij? Haar achternicht heeft de auto aangeschaft omdat het daarmee gemakkelijker is om bij Fina op bezoek te komen of haar op te halen voor een dagje uit, vertelde ze. De kantonrechter heeft hiervoor toestemming verleend voegde ze er aan toe, en ook het onderhoud van de auto wordt met Fina’s geld afgerekend.

De achternicht komt echter maar weinig op bezoek bij Fina. In het afgelopen jaar slechts vier keer, inclusief een dagje uit. Als begeleider van Fina heb ik het gevoel dat ik machteloos sta. Ik zie dat zij door haar familie als een onvolwaardig mens wordt gezien. Ik kan niets doen aan het financiële onrecht en elke poging daartoe zou negatieve consequenties voor de hulpverlening met zich mee brengen.

Sta ik werkelijk machteloos, of is er oplossing mogelijk voor iets wat ik als onrechtvaardig ervaar?

Wilt u reageren op deze casus? Dat kan hieronder.