Lambert, hoogleraar psychologie aan de Brigham University in Utah refereerde daarbij aan onderzoek in de Verenigde Staten. Daaruit blijkt dat zo’n kwart van de kinderen die een therapeutische behandeling ondergaat, daarna nog steeds een risicogroep vormt met gedragsproblematiek en dus nog steeds behoefte heeft aan hulpverlening. Een groot deel van hen gaat zelfs achteruit tijdens de behandeling, stelde Lambert.
Optimistisch
De behandelaars zelf daarentegen, schatten het effect van hun behandeling juist te optimistisch in, zei Lambert. Hij haalde een studie naar voren waar bleek dat behandelaars voorspelden dat voor drie kinderen van 540 kinderen die in behandeling waren, een ‘negative outcome’ zou gelden. In werkelijkheid waren dat er veertig.
Monitoring
Lambert pleitte daarom voor het regelmatig gebruik van zogenaamde Mental health tests gedurende een behandeling. Omdat cliënten komen voor behandeling en niet zitten te wachten op een tijdrovende vragenlijst, zijn dat ‘self reports’ die een snelle schatting maken van de geestelijke gezondheid van de cliënt. Lambert maakte daarbij de vergelijking met medische zorg. ‘Een arts moet van een patiënt ook de bloeddruk opmeten. Hij komt er niet mee weg om die te schatten of de patiënt te laten zeggen: “u heeft twee maanden geleden mijn bloeddruk ook al opgemeten”.’
Vragenlijst
Lambert liet een aantal voorbeelden zien van dergelijke selfreports. Onder meer een 30-item vragenlijst voor jongeren of ouders. Een test die in vier minuten in te vullen is en in twee seconden aan de behandelaar de uitkomst biedt: “is de behandeling succesvol geweest of is hier sprake van een negatieve uitkomst.” ‘Ik weet niet hoe het u vergaat’, hield Lambert de zaal voor, ‘maar ik heb nog nooit zo’n snelle uitslag van het laboratorium gehad van mijn bloedonderzoek.’
Alert
Lambert onderstreepte aan het eind van zijn inleiding het belang van dergelijke monitoring gedurende de behandeling: een ‘alert’ dat ervoor zorgt dat we de kinderen en jongeren waarop de behandeling geen effect heeft, duidelijk in beeld blijven. Om daarmee de behandeling aan te passen of te intensiveren.
Zie ook lezing staatssecretaris VWS. Klik hier.
Zie ook lezing Paul Schnabel, klik hier
