De provincie Groningen vroeg de adviesraad SER Noord hoe het zo fout kon lopen bij de drie decentralisaties op het gebied van zorg en welzijn. Eind april presenteerde SER Noord het rapport Decentralisatie zorg naar gemeenten, benutten nieuwe kansen in Groningen door te bouwen aan vertrouwen.

Aanbesteding
De onderzoekers spraken met zorgbestuurders en wethouders. Overal – maar vooral in de complexe jeugdzorg – is er sprake van een gebrek aan onderling vertrouwen. Dat komt onder andere omdat zorgverleners en gemeenteambtenaren elkaars taal niet spreken. Daardoor wil iedereen alle informatie honderd procent gedekt hebben en overal van op de hoogte wil zijn. Als een specialist een uitspraak over een cliënt doet, gaat een gemeenteambtenaar controleren of die uitspraak wel correct is. Zorgbestuurders balen ervan dat de gemeenteambtenaar een beslissende rol heeft bij de aanbesteding. De zorgprofessional zou moeten kunnen werken met een mandaat van de gemeente.

Omzeilen
Het gebrek aan vertrouwen komt ook door de verschillende benaderingswijzen binnen zorg en ambtenarij. Gemeenten proberen via sociale wijkteams te voorkomen dat cliënten worden doorverwezen naar specialistische zorg. Zij hanteren het welzijnsmodel waarin problemen als sociaal-maatschappelijk worden benaderd. Dat botst met het medische model van ggz-instellingen, die kijken naar psychische en fysieke verklaringen. Sommige gemeenten zeggen dat het contact met ggz-instellingen daardoor erg moeizaam verloopt.

Geen enkel vertrouwen
Daar komt bij dat huisartsen en andere zorgverleners op hun beurt geen enkel vertrouwen hebben in de capaciteiten van de sociale wijkteams, die zij zelfs omzeilen. Zij verwijzen hun cliënten rechtsreeks door naar jeugdzorginstellingen. De SER Noord concludeert ook dat de sociale wijkteams nog niet optimaal functioneren. Dat vraagt tijd, aldus de onderzoekers, die wel heil zien in het wijkteam-methodiek om cliënten uit de intensieve zorg te houden.

Solidair
Door de aanbestedingsmethodiek van gemeenten worden zorginstellingen concurrenten met steeds minder onderling contact. Ook bij gemeenten onderling rommelt het: sommige gemeenten geven aan dat ze niet langer financieel solidair willen zijn, waardoor het risico ontstaat dat in de ene gemeente noodzakelijke zorg wel wordt aangeboden en in de andere niet.
Bron: Skipr