Het begrip ‘herstel’ is wellicht zo oud als de geneeskunde, maar in de psychische gezondheidszorg heeft het een specifieke betekenis gekregen. De sector is vanouds gericht op het behandelen van mensen met een psychische aandoening; het curatieve aspect heeft altijd centraal gestaan. Pas na de Tweede Wereldoorlog, in het bijzonder vanaf de jaren zeventig van de vorige eeuw, kwamen er ook voorzieningen voor de rehabilitatie op het gebied van wonen en werken. Het leidde onder andere tot de vorming van beschermde werkplaatsen en woonvormen. Vooral onder invloed van de cliëntenbeweging en critici van de traditionele psychiatrie, is het begrip ‘herstel’ naar voren gekomen als alternatief voor een te eenzijdige focus op behandelen. Bij herstel gaat het om de emancipatie van cliënten of patiënten, het vergroten van hun rechten en het verruimen van mogelijkheden voor maatschappelijke integratie. En dat in het bijzonder hún doelen en perspectieven (wat voor hen een waardevol leven is) centraal staan.

Lees hier het artikel en word abonnee!