Centraal in dit rapport staat de vraag naar de toepassing van drang in de jeugdhulpverlening in Rotterdam, de stad die zich erop laat voorstaan doortastend aan de slag te zijn gegaan in het kader van de Jeugdwet. Het rapport maakt duidelijk dat daarbij grenzen zijn overschreden en belangrijke voorwaarden verontachtzaamd.

De kinderombudsman acht drang in principe voorstelbaar in een laatste poging om gezinnen te stimuleren de problemen op te lossen en de veilige ontwikkeling van het kind te waarborgen. In Rotterdam is er, evenals in veel andere gemeenten, voor gekozen om daarvoor een afzonderlijk drangtraject te organiseren. Een jeugdbeschermingsinstelling neemt dan de regie over het gezin over van het wijkteam, omdat medewerkers van jeugdbeschermingsinstellingen in dit opzicht vaak meer expertise hebben. De kinderombudsman constateert echter ‘dat hulpverleners daarbij nogal eens te ver gaan en dreigementen gebruiken als de betrokkenen onvoldoende meewerken.’ De kinderombudsman veroordeelt dit als ‘ongepast en contraproductief. Er is dan sprake van intimidatie en zeker niet van fair play. Dat is vooral ernstig als er zware ingrepen in het gezin worden toegepast’. Dan gaat het om zaken als uithuisplaatsing, waaraan een kinderbeschermingsmaatregel en een beslissing van de rechter ten grondslag hoort te liggen. De onderzoekers signaleren verschillende zorgwekkende voorbeelden.

Lees verder op de blogsite van pedagogiek.nu