Thuis leefde ze haar eigen regels na en kwam ze nooit op de afgesproken tijden thuis. Ook liep ze wel eens weg, of liepen woedeaanvallen uit de hand waarbij er sprake was van fysiek geweld. Contact leggen met Melissa werd steeds moeilijker voor ouders. Ze woonde wel thuis maar ze communiceerden weinig omdat ze niet meer bij haar “binnenkwamen”.

Na een ernstig uit de hand gelopen thuissituatie volgde een crisisopname bij een instelling voor jeugd- en opvoedhulp. Deze crisisopname is ingezet om de situatie thuis tot rust te laten komen. Helaas kon Melissa ook op de crisisopvang niet tot rust komen doordat ze via social media en haar school in haar oude woonplaats toch steeds weer werd mee getrokken in haar oude “systeem”. Daardoor mislukte de missie van de instelling (‘zo snel mogelijk weer naar de thuissituatie’). Opname op een gesloten afdeling was het gevolg. Na een jaar mocht Melissa weer naar huis. Er volgde een zware periode voor het gehele gezin. Ouders zijn zelf in behandeling gegaan bij de GGZ omdat ze de gehele situatie niet meer aan konden. Toen Melissa wederom wegliep na een woedeaanval met fysiek geweld, is er besloten om haar opnieuw op te nemen in een gesloten inrichting.

In de periode dat Melissa thuis woonde heeft ze een vriend ontmoet, die ze het liefst elke dag ziet. In een gesprek met een hulpverlener komt naar voren dat zij en haar vriend onveilige seks hebben. Melissa wil namelijk graag ‘kindertjes’, zoals zij het noemt. Zij vindt dat niemand haar kan verplichten tot anticonceptie.

Momenteel verblijft haar vriend voor geweldpleging in de jeugdgevangenis, wat betekent dat ze niet één op één contact met elkaar kunnen hebben. Zodra hij vrijkomt, proberen ze ‘kindertjes’ te krijgen. Melissa’s moeder heeft vroeger verteld dat Melissa vanaf haar achttiende kinderen mag krijgen, dit is Melissa nooit vergeten. Ze lijkt hiervan erg overtuigd en is vastberaden om zwanger te worden. De hulpverleners van de gesloten afdeling, waar Melissa verblijft, concluderen dat Melissa en haar vriend nog niet klaar zijn voor het ouderschap. Tijdens gesprekken over de consequenties van het ouderschap blijft Melissa volhouden dat zij geen gebruik wil maken van anticonceptie. Vanuit de filosofie van Welzijn Nieuwe Stijl (WNS) willen de hulpverleners uitgaan van de eigen kracht van Melissa om de juiste beslissing te nemen. Maar in hoeverre kunnen Melissa en haar vriend deze grote beslissing nemen?

Een vraag die daar tegenover staat is, in hoeverre mogen de hulpverleners Melissa en haar vriend verplichten om anticonceptie te gebruiken?

Als Melissa en haar vriend zelf de beslissing maken, lijkt het erop dat ze niet in staat zijn om het kind op te voeden. Voor het kind kan het betekenen dat er mogelijk geen veilige opgroeibasis aanwezig zal zijn.

De instelling is gericht op de eigen kracht van de cliënt, maar staat ook voor preventie van extra problemen.

Alma ter Heide, Lisanne de Jong, Marije Rooseboom, Sietske Talsma, studenten SPH (Hanzehogeschool Groningen). 

Wilt u reageren op deze casus? Dat kan hieronder.