"Ik schilder. Herinneringen verdwijnen tussen verflagen in kleuren, vormen en lijnen. Zoals de herinneringen van mijn ouders en voorouders bijna in de lagen van de geschiedenis zijn verdwenen. Schilderijen suggereren een verhaal en ergens aan het begin of einde stap jij als toeschouwer in die ruimte en maak je je eigen nieuwe verhaal. Hier in de woorden ligt het verhaal vast. Een poging het leven voor altijd te verstillen. Stop de tijd. Opgroeien in socialistisch Joegoslavië, oorlog, vertrek, verlies van en aankomst in een ander land. Destructie, deconstructie en reconstructie. Was het zo."
– Senad Alic –
