De game werkt volgens een rollenspel waaruit een casus vanuit uiteenlopende rollen en visies kan worden onderzocht. ‘Met name zeer ingewikkelde cases in de jeugdzorg hebben daar baat bij’,  zegt Van Haaster. ‘Daar werken vaak meerdere partijen en hulpverleners samen rondom één gezin.’

Van Haaster concludeert vanuit zijn onderzoek dat jeugdhulpverleners online simulatiegames relevant vinden. Op die manier kunnen ze situaties grondig vanuit wisselende perspectieven verkennen. Van Haaster: ‘Zij zijn overtuigd dat deze methode van kennisdeling kan leiden tot de versterking van netwerken en tot een betere onderbouwing van keuzen van interventie en strategie.’

De virtuele wijk

De game-omgeving ziet eruit als een digitale stad met informatie over speciaal ontwikkelde (virtuele) organisaties en personen. Een spelconcept zorgt ervoor dat de spelers op een uitdagende manier ondergedompeld worden in het spel en informatie delen, bewerken en uitwisselen. Elke speler heeft een eigen homepage met gamedocumenten, een persoonlijk portfolio, een berichtenfunctie en een chatroom voor contacten met de medespelers in de casus.

Inmiddels hebben 55 beroepskrachten uit het werkveld deelgenomen aan testsimulatiespelen. Ze gaven vervolgens hun mening over de potentie en praktische mogelijkheden in de praktijk.

Van Haaster plaatst echter zelf een kanttekening: ‘Deze aanpak is een tijdrovende en intensieve manier om naar een oplossing te zoeken. De jeugdzorginstellingen moeten bereid zijn investeringen te doen in kennisdeling en -overdracht via online technieken. In een tijdperk met een gebrek aan tijd en geld, is dat een niet te onderschatten knelpunt.’

Kees van Haaster promoveert 10 juni aan de Universiteit voor Humanistiek. Een indruk

krijgen van de game? Kijk hier.   

Bron: Hogeschool Utrecht

Eerder verschenen nieuws over dit onderwerp:

Jongere jeugdzorg beheert eigen dossier

Richtlijn voor jeugdzorgwerkers online

Kwikstart: Nieuwe app voor jongeren die hulpverlening verlaten