Dat is al heel wat voor een van de meest geharnaste voorstanders van een snelle transitie van de gehele jeugdzorg naar de gemeenten. Toen in de aanloop naar de transitie, in 2013 vanuit het veld steeds meer zorgen werden geuit over deze voornemens, drong hij er als wethouder van Rotterdam juist op aan om zonder meer door te zetten. Toen de Eerste Kamer liet weten dat men die kritische geluiden vanuit het veld serieus wilde nemen en de behandeling van het wetsvoorstel enkele maanden werd uitgesteld, deed Hugo de Jonge (CDA) met zijn collega wethouders van de grote steden de kritiek af als “angsthazerij”: “We moeten nu doorzetten met het wetgevende traject.” Na vijf jaar aanmodderen, waarbij de jeugdzorg in een diepe crisis is beland, komt hij nu met enkele bescheiden voorstellen om weer enige nationale verantwoordelijkheid voor de jeugdzorg te nemen en tenminste de zwaardere vormen regionaal te organiseren.

Maar zie, nu liggen zijn oud collega wethouders dwars: “niet vanaf de Haagse tekentafel”, “geen onzekere top-down stelselwijziging”, “niet direct het hele systeem weer gaan verbouwen.” Je moet maar durven. Na jaren van ernstige zorgen en goed geïnformeerde kritiek vanuit het veld zonder enige schaamte zulke teksten de wereld inslingeren. Immers, al in 2014 wees de commissie Geluk erop dat instellingen hun deuren hadden moeten sluiten en dat er meer zouden omvallen met langere wachttijden als gevolg. Ouders van een kind dat jeugdzorg ontving vanuit een financieel kwetsbare instelling moesten zich serieus zorgen maken. In hetzelfde jaar stuurden de vier koepelorganisaties in de jeugdzorg een brandbrief aan het kabinet, omdat ze een drama voorzagen voor de invoering van de transitie vanaf 1 januari 2015. Kort voor die datum bleek dat driekwart van de gemeenten de continuïteit van zorg niet kon garanderen en nauwelijks op de transitie was voorbereid. Vak voor de invoering gaven de rekenkamers van de vier grote gemeenten aan dat een goede infrastructuur voor het beoogde jeugdbeleid ontbrak en nog jarenlang zou ontbreken. Deskundigen voorspelden een administratieve chaos; gemeenten en zorginstellingen zouden zich verslikken in eindeloos overleg. De voorzitter van de voortijdig opgeheven commissie Geluk achtte de kans groot dat het nog jaren zou duren voordat de zorg voor de meest kwetsbare gezinnen goed geregeld zou zijn.

Lees door/meer op blog.pedagogiek.nu