Het grootste probleem is dat Mohamed al jaren erg gefrustreerd rondloopt. Zijn schoolcarrière is mislukt en achtereenvolgende plaatsingen in jeugdzorginstellingen zijn uitgelopen op verwijdering. Zijn intimiderende gedrag maakt het erg moeilijk om met hem om te gaan. Ook in de thuissituatie is dit het geval. Niemand lijkt over deze jongen gezag te hebben. De school waar hij officieel nog ingeschreven staat, wil hem absoluut niet meer hebben; hij kan er hooguit een individueel traject van twee uur per dag krijgen. Op straat scheldt hij mensen uit. Geweldsdelicten en dealen zijn voor hem de meest voor de hand liggende middelen om zijn behoeften te kunnen bevredigen.
Het vinden van werk is een zeer moeizame aangelegenheid. Hij moet er als het ware voor uit zijn bed worden getrokken. Na een paar dagen geeft hij het op omdat hij te weinig verdient. Hij deed wel goed zijn werk, maar voor het aangeboden loon wil hij niet doorgaan. Dit werk is eigenlijk een vervanging van de opleiding, maar dat zegt Mohamed niks. Als zijn vader hem eens vraagt om tegen betaling mee te gaan werken, weigert hij dit.
De meeste mensen van het wijkteam zien het helemaal niet meer zitten met Mohamed. Zij vinden hem een echte crimineel waarmee niets meer is aan te vatten. Hij scheldt mensen uit op straat, negeert een gebiedsverbod en spuugt als hij een van hen ziet.
Wat moet er gebeuren om Mohamed uit deze situatie te krijgen?
Wilt u reageren op deze casus? Dat kan hieronder.
